Diagnostische methoden in de Chiropractie
De chiropractors wijzen erop, dat de gebruikelijke diagnostische methoden dienen te worden aangevuld met een individuele beoordeling van de zieke.
De diagnostische methoden bestaan uit anamnese, fysische diagnostiek, neurologisch onderzoek, laboratoriumonderzoek, chiropractische en radiologische analyses. De chiropractische analyse houdt in: palpatie van de wervelkolom en het bekken, onderzoek naar de statische en dynamisch lichaamsverhoudingen, in het bijzonder die van de wervelkolom, postuuranalyse, spiertests en het meten van de huidtemperatuur.
Het röntgenologisch onderzoek heeft een bijzonder karakter, daar de chiropractor grote waarde hecht aan het als één functioneel geheel werkend mechanisme van wervelkolom en bekken. Om die reden maakt men staande of gewichtsdragende foto’s. Vroeger werden foto’s gemaakt van de gehele wervelkolom, tegenwoordig fotografeert men de wervelkolom in delen: cervicaal, thoracaal of lumbaal. Veel chiropractors hebben geen eigen apparatuur. Zij maken gebruik van de faciliteiten van een ziekenhuis.
Ook MRI’s en scans worden betrokken bij de diagnostiek. Op basis van de verzamelde gegevens zal de chiropractor zijn diagnose opstellen en aan de hand daarvan een behandelingsschema maken voor de chiropraktijk of de patiënt doorsturen naar een specialist.
